روح معلمی را به آن برگرداندیم

من به خودم نمره 17 می‌دهم و فکر نمی‌کنم با این نمره به خودم ارفاق کرده باشم. اگر بخواهم نقدی به خود داشته باشم این است که باید به تشکل‌های صنفی معلمان بیشتر بها می‌دادم و شاید به اندازه‌ای که لازم بود به آنها بها ندادم. محوریتی که برای معلمان در عمل قائل بودم باید همچون مجلس دانش‌آموزی، به نهادی مثل شورای عالی معلمان یا... تبدیل می‌شد که برآیند نظرات معلمان در سراسر کشور را دریافت کند. من فکر این کار را مطرح کردم اما برخی مسئولین سازمان‌های دیگر نپذیرفتند، چرا که معتقد بودند ممکن است جنبه سیاسی بیابد. البته این مکانیزم را من برای این می‌خواستم که خود نظام تعلیم و تربیت را بیشتر شناسایی کنیم و برای ارتقای آن برنامه بریزیم. این جدا از بحث حقوق و دستمزد معلمان بود که می‌خواستم پی بگیرم و کاش ممکن شده بود. مجلس دانش‌آموزی که تشکیل شد، اعضای هیئت رئیسه این مجلس مشاورین وزیر می‌شدند. نه من و نه آنها نمی‌توانستیم دائم با هم جلسه داشته باشیم، اما سالی چند بار جلسه با این دانش‌آموزان برای هر وزیری مفید بود و جلسه با معلمان بیش از اینها نیاز بود. به جز توجه بیشتر به نهاد‌های صنفی معلمان، اگر روزی وزیر شوم، که تقریباً نامحتمل است، همه کارهایی که پیش‌از این انجام دادم را انجام خواهم داد. این بخشی از پاسخ های حاجی آخرین وزیر آموزش و پرورش در دوره اصلاحات است که به گفتگو با شماره مهر چشم انداز نشسته است .