رسول پاپایی /روزنامه هدف اقتصاد /۲۲فروردین ۹۱
اول : اسفند ماه سال تازه در گذشته ،هیئت وزیران به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی تصویب کرد؛ تمام دستگاه‌های اجرایی از محل اعتبارات و منابع خود و از طریق وزارت صنعت، معدن و تجارت برای تامین سبد کالا برای کارکنان شاغل و بازنشسته اقدام کنند.
در پی این تصمیم دولت ، از میان وزارت خانه ها و نهاد ها وسازمان های مختلف ،تنها آموزش و پرورش بود که از زبان وزیرش اعطای این سبد کالای 100هزار تومانی را به فرهنگیان ، پوشش خبری و تبلیغاتی داد . فرهنگیان که در سال های اخیراز اندک پرداخت های قطره چکانی سال های گذشته محروم شده وتا کنون پاسخی برای حذف ان نیافته اند ، از این وعده ابراز رضایت کرده و منتظر عملی شدن آن در استانه سال نو شدند .
متاسفانه علی رغم تبلیغات رسانه ای مبنی بر پرداخت این سبد به معلمان ، سال نوتحویل شد و سیزده هم بدر شد و انچه از این همه تبلیغات نصیب فرهنگیان شد سبد هایی پر از هیچ بود و اذهان عمومی که گمان می کنند در میان این همه کارمند وزارت خانه ها و نهاد و سازمان های دولتی و نیمه دولتی ریز ودرشت این تنها معلم بودند که مورد لطف و عنایت قرار گرفته و می گیرند .
دوم :در حالی که ارگان ها و وزارت خانه های دیگر به مناسبت های مختلف هدایا وخدمات مختلفی را به کارمندان خود ارائه می دهند ، در آموزش و پرورش ، انعکاسوعده ها، حقوق معمولی ، وحتی حق التدریس های عقب افتاده ،همیشه با اغراق و تبلیغات همراه بوده است ، شیوه اعلام این موارد ساده به رسانه ها به گونه ای است که این پرسش را در ذهن مخاطبان ایجاد می کند که به راستی ارزش و اهمیت وعد های مانند یک سبد کالا یا مبلغ 100000تومانیان هم چند سال یک بار، تا چه حد اقدامی اساسی و جدی در حل مشکلات معیشیتی معلمان و برداشتن گامی عملی در جهت رفاه فرهنگیان می تواند قلمداد شود ؟
سوم : به نظر نگارنده اصرار بر بزرگنمایی این گونه وعده ها واقدامات خرد و کوچک که عموما در حد وعده و خبر باقی می مانند، ناظر به این حقیقت است که مدیران آموزش و پرورش به خوبی می دانند ،وضعیت معیشتی و اقتصادی و رفاهی در شغل معلمی همچنان با چالش هایی جدی روبرو است . و علی رغم بالا رفتن نمودار تورم وافزایش هزینه های زندگی در اموزش و پرورش همچنان برنامه و راهبردی مشخص و معین جهت بهبود وضعیت رفاهی و معیشی معلمان وجود ندارد و در فقدان اعلام برنامه های رفاهی ومعیشتی پایدار برای آنها ، چاره ای جز مانور بر رو این گونه وعد ها متصور نیست.
چهارم : درست است که معلمان از نظر معیشتی و رفاهی شرایط خوبی ندارند اما کماکان فرهیخته ترین قشر جامعه هستند ولی بدون شک ، دادن وعده هایی که رنگ حقیقت نمی گیرند و دستمایه تبلیغات کردن معلمان با هر هدف و نیتی که باشد ، ظلم مضاعف به انان است .
معلم ها می گویند چه دلیلی دارد آموزش و پرورش درباره ی وعده ای که قرار بوده در خصوص همه ی کارمندان دولت و حتی سرباز ها اتفاق بیفتد با رسانه ها مصاحبه کند،اما هیچ کس در خصوص حذف شدن اندک پرداخت های سنوات قبل به فرهنگیان ، عدم بازپرداخت چندین ماهه حق بیمه طلایی ، به تا خیر افتادن پرداخت حق التدریس ها و عملی نشدن همان وعده به اذهان عمومی فرهنگیان توضیحی نمی دهدوبا رسانه ها مصاحبه ای نمی شود ؟!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر