معیشت معلمان نیاز مند توجه ویژه است !

رسول پاپایی / روز نامه آرمان 11اردیبهشت 91
......................................................................................

امروز روز معلم است . سابقه روز معلم به 12اردیبهشت 1340 می رسد ، 12اریبهشت 1340 خیابان های تهران شاهد انبوه معلمان و اموزگارانی بود، که برای تحقق خواسته های صنفی و افزایش حقوق، دست به اعتراض زده بودند ، اعتراض معلم ها، رفته رفته به درگیری با پلیس کشیده شد، شلیک مستقیم سرگرد ناصر شهرستانی رئیس کلانتری بهارستان که به سر" ابوالحسن خانعلی" معلم ساده ی دبیرستان جامی اصابت کرد، آتش خشم معلمان را شعله ور کرد ،دیری نپائید که زبانه های این اتش ، دولت وقت را مجبور به استعفا نمود .

آن روز ،تنها چیزی که نصیب معلمان شد، افزایش حقوق بود ومعلمان علی رغم  سقوط امینی  نتوانستند شاهد محاکمه قاتل همکارشان باشند . 18اردیبهشت همان سال  معلم ها اجتماع بزرگتری را شکل دادند وان روز اعلام کردند از این پس 12 اردیبهشت را به عنوان روز معلم گرامی می دارند. انقلاب که با همت معلم ها و همراهیشان با ملت به ثمر نشست ، 12اردیبهشت58، استاد مرتضی مطهری روحانی اهل فکرو قلم ، به دست گروه فرقان ترور وبه شهادت رسید . تقارن این رویداد هولناک، با روز 12 اردیبهشت و روز معلم ،موجب شد تا تقویم انقلاب اسلامی هم این روز را به عنوان روز معلم به رسمیت بشناسد. و معلمان هرسال در این روز یاد وخاطره  استاد مطهری و دکتر خانعلی را گرامی بدارند.

  از ان زمان تاکنون به 12 اردیبهشت که می رسیم،  نام "معلم" بار ها و بار ها از زبان ها شنیده می شود . "معلم" تیتر روزنامه ها می گردد و گوش زمین وزمان از رفیع بودن جایگاه و مهم بودن حرفه" معلمی" پر می شود . نکو داشت و تعریف و تمجید و به اسمان بردن معلم ها در حالی تبدیل به یک چرخه کلامی گردیده که سهم معلمان در عالم واقعیت و دنیای بیرون از واژه ها ، تنهاتکرار مکررات و تسلل وعدها بوده است و ان چه که به فراموشی رفته است ، توجه جدی به دغدغه های معلمان بخصوص در بعد اقتصادی و معیشت ورفاه بوده است .

اخرین وزیر اموزش و پرورش که به ساختمان این وزارت خانه آمد گفت :" معلم به عنوان کسی که پژوهشگر می سازد نباید کارمند نامیده شود" .وی همچنین گفته بود :" باید وظایف معلمان را با اساتید دانشگاه مقایسه کرد " و وعده داده بود که عزمش را جزم کرده "تا معلم را به قله ببرد  ."  

 متاسفانه شاهد هستیم که، از تشابه وظایف معلمان با اساتید دانشگاه  سخن گفته میشود، اما از مقایسه حقوق استادان دانشگاه با معلم ها حرفی زده نمی شود . معلم ها از این که در دنیای کلمه ها اورا کارمند نمی دانند وبه عنوان"تربیت کننده ی پژوهشگر" می شناسند، اما در دنیای واقع ، با ساعت کار و تدریس بیشتر ازاستادن دانشگاه ،حقوق ودریافتی شان با مدرک لیسانس و فوق لیسانس ودکترا از یک سوم حقوق و مزایای هیات علمی دانشگاه کمتر است احساس خوبی ندارند ،انها انتظار دارند که ،به جای  این حرف های شیک و مراسم های رنگ باخته ی دولتی مانند روز معلم ، شاهد اقدام های عملی و اجرایی جهت ارتقا حرفه و بهبود شرایط معلمی باشند ؟!

اکنون که روز معلم است وتلاش ها بر این است که ، توجه جامعه به معلم و حرفه معلمی جلب شود ، مناسب است که بدون تعارف بگویم اگر قرار است معلم ها به قله رسانده شوند، اگر قرار است شان معلم به او باز گرداننده شود ، اگر قرارست نگاه به معلم نگاه به عنوان یک کارمند ساده دولتی نباشد ،  ابتدا باید معلم ها را از زیر خط فقر نجات داد، باید مسئولان اموزش و پرورش در دولت ، صدای انان باشند و در برابر تورم 20 درصدی به افزایش حقوق 10 درصدی معلم ها اعتراض کنند و به فکرراهکار هایی برای جبران کاهش روز افزون قدرت خریدشان باشند .

امروز روز معلم است و گرامی داشت  این روز نشان می دهد که ، جامعه باور دارد ،سرنوشت بخش عظیمی از جمعیت کشور به عملکرد معلمان گره خورده است .رشد اطلاعات و دانایی ها موجب شده، جامعه روز به روز انتظارش از معلمان بیشتر وبیشتر شود معلمان برای پاسخگویی به این انتظار جامعه باید احساس کننداز منزلت و هویت فردی و اجتماعی شایسته برخوردار هستند . اما  به دلیل مشکلات ناشی از حقوق پایین ،و بالا بودن هزینه های زندگی بخصوص در شهر های بزرگ ، گروه زیادی از معلم ها برای جبران کمبود های یک زندگی ساده ناگزیر هستند به شغل دوم و بعضا مشاغلی دون شان معلمی بپردازند که موجب متزلزل شدن جایگاه و منزلت معلمی و اسیب به شیوه تدریس و کیفیت اموزش و از بین رفتن فرصت تحقیق و مطالعه و پژوهش برای انان است .

این که وزیری در پاسخ به نا چیز بودن حقوق معلمی برای برخورداری از یک زندگی ساده ،معلم هارا  به رفتن از اموزش و پرورش راهنمایی می کند و این که وزیری دیگر، بدون در نظر گرفتن واقعیت های جاری بر زندگی یک معلم،  دوشغله بودن معلم ها را تکذیب می کند با گرامیداشت روز معلم ودرک درست از شرایط معلمی و تلاش عملی برای کاستن از دغدغه هایشان تفاوت عجیبی دارد .

من هم مثل بسیاری دیگر باور دارم ،رنج ها و دغدغه های معلمان ، تنها در مسائل رفاهی و اقتصاد و معیشت خلاصه نمی شود. اما باید گفت معلمان همواره در سخت ترین شرایط با درک درست از روز های سخت" جنگ" و " سازندگی "همراه و همیارا نقلاب و نظام بود ه اند و شایسته است اکنون  که کشور در مسیر ارامش و رشد و بالندگی قرار گرفته است نگاهی ویژه و جهادی به مقوله ی معیشت و اقتصاد حرفه معلمی داشته باشیم ،تا معلم ، نه در دنیای واژه ها ،بلکه در مدرسه و کلاس درس و جامعه هم احساس کند. او یک کارمند ساده نیست بلکه، کسی است که "پژو هشگر" می سازد و باید فارغ از غم اب ونان هر روز بیشتر از دیروزدرپی اموختن و دانش افزایی خود وشاگردانش باشد.