اول: در حالیکه ر سانه ملی در هنگام اعتراضات و تجمعات صنفی و مدنی ایرانیان وجود خارجی ندارد چگونه است که ما لحظه به لحظه از اعتراضات فرانسویها باخبر می شویم ودر کشور خودمان از دردها و فریادها وتجمعهای کارگران معلمان و برستاران از این رسانه عریض وطویل گزارش خبر یا تصویری دیده نمی شود ؟؟؟؟
دوم:فرانسویها چگونه توانسته اند این احساس مشترک بودن دردها را به روح ملتشان بدمند که درد واندوه یک قشر تبدیل به یک درد مشترک میشود و اینگونه زنجیروار به یاری هم میشتابند و این همگرایی در میان آنهاناشی از چیست ؟؟
سوم: علی رغم ایجاد راه بندانهای 200 کیلومتری به زعم رسانه ملی و حتی برخوردهای خشونت آمیز از سوی معترضان نه بلیس ونه نیروهای امنیتی ونه خبر گزار یها از زخمی یا کشته شدن معترضان خبری مخابره نکرده اند( مقایسه شودبا ضرب وشتم معلمان در بهارستان) نیروهای انتطامی و امنیتی این سبک برخورد با مردم کشور خود حتی در این شرایط حساس را از کجا آموخته اند؟؟
چهارم: واکنش دولت فرانسه هم دراین میان آموزنده است ، همه می دانیم در اعتراض معلمان به عدم اجرای لایحه خدمات کشوری که فقط به معیشت انها ارتباط داشت سخنگوی دولت آنهارابه خط گرفتن از امریکا و هدایت از خارج مرزها متهم کرد اما در این میان دولت فرانسه نه تنها معترضان را نوکر امریکا و وابسته به خارج معرفی نکرده بلکه با نمایندگان معترضان در حال مذاکره است .
و آخر اینکه : در فرانسه همه رسانه ها و خبر گزار یها چه از جناح حاکم وچه منتقدان سیاستهای دولت اخبار این اعتراضات را بوشش داده اند ، در حالیکه در کشور ما همیشه در برابر هر اعتراض صنفی و مدنی جناح حاکم و رسانه ها ی آن و حتی رسانه ملی با توهم توطئه نگاه کرده و آن را به شدت سانسور و سرکوب می کنند و البته این از اشتراکات هر دو جناح چب و راست میباشد .
راستی فکر می کنید:
علت این همه تفاوت در شان و منزلت انسان ایرانی و فرانسوی چیست؟؟؟؟
و نکند از آموزهای آنان است که انسان جا نشین خدا در زمین است؟
شما چه فکر می کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر