من برای این کسری بودجه اموزش وپرورش بغض کردم . حتی 10 فر هنگی هم راضی به دریافت سهام عدالت نمی باشند. تعهدات قانونی زیادی وجود دارد که زمان سر رسید انها رسیده است .
شاید در نگاه اول به نظر برسد این سخنان از زبان یک منتقد وزیر اموزش و پرورش یا یک منتقد دولت بیان شده باشد ،اما واقعیتی است که از زبان وزیر اموزش و پرورش جاری شده است و بدون شک حکایت از یک بحران و نابسامانی مد یریتی و منابعی در مهم ترین و حساس ترین و بزگترین وزارت دولت را دارد
گرچه رسانه ها و روزنامه ها و به خصوص رسانه ملی حتی به اندازه بحث اخراج علی کریمی از پرسپولیس به این مهم هم نپرداختنند . اما بیان این سخنان مهم و واقعیتهای تلخ از زبان شخص وزیر آموزش و پرورش و اعلام استیصال و سر در گمی در حل مشکلات انبوه وزارت آموزش و پرورش در ذهن نگارندهبه عنوان یک معلم این علامت سوال را ایجاد کرده است که:
1- اگر وزیر در برابر حجم مشکلات و گستردگی نابسامانی و کسری بودجه در امر تعلیم وتربیت و آموزش و پرورش اینگونه دستها را به نشانه تسلیم با لا برده ، چه کسی و با کدام برنامه می خواهد این کشتی بحران زده را به ساحل ارامش و امنیت برساند ؟؟
2- نوع نگاه دولتمردان و تصمیم گیرندگان که به هنگام جمع کردن رای همه خود را جنس اموزش و پرورش معرفی می کنند به مقوله آموزش وپرورش در برنامه ریزی کلان کشوری وسیستم بودجه ریزی چگونه است ؟ آیا از نگاه دولتمردان و تصمیم گیرندگان، آموزش و پرورش قابلیت سرمایه گذاری و تولید را دارد یا نه ؟ اگر دارد این چگونه سرمایه گذاری و اهتمام بخشیدن است که ، وزیر میلیونها معلم ودانش آموز اینگونه عطای وزارت را به لقایش بخشیده و اعلام استیصال می کند ؟ و اگر در ایران آموزش و پرورش صرفا کارکرد مصرفی دارد و تولید علم و دانش از کارخانه ها و دانشگاه ها شروع می شود . این الگورا جامع و مدون نموده و ان را در اختیار سازمانهای جهانی از جمله سازمان ملل و یونسکو قرار دهید تا آن هم اشتباه خود را اصلاح کنند که ) مردم ، ثرورت واقعی هر کشوری میباشد .) و ژاپن 68 درصد بودجه خود را در آموزش و پرورش هزینه نکند.
3- رهبر انقلاب بر ایجاد یک نهضت علمی به مسولان و برنامه ریزان تو صیه های فراوان داشته است ، از نظر بر نامه ریزان و دولتمردان جایگاه و اهمیت آموزش و پرورش و معلمان در ایجاد نهضت علمی بنیادین و پایدار و واقعی کجاست ؟ و اصولا از نگاه آنها آموزش و پرورش میتواند در ایجاد یک نهضت علمی واقعی و بنیادین و نه شعاری و تبلیغاتی ایفای نقش کند ؟
4- همانگونه که وزیر محترم هم اشاره کرده است حل مشکلات در آموزش و پرورش و رساندن آموزش و پرورش و معلمی به جایگاه مناسب نیازمند یک عزم ملی میباشد ، و این محقق نمی شود مگر اینکه ،هم راستایی در دیدگاهها در باره وجود مشکل در آموزش وپرورش ایجاد شود .به زعم نگارنده شجاعت و صراحت وزیر و ترجیح حقیقت بر مصلحت ،اولین گام این اشتراک دیدگاه را برداشته وبا بیان این حقایق برای اولین بار دیدگاه وزیر و جامعه فرهنگیان در وجود مشکل به هم نزدیک شده است . ومیتوان به همسو کردن، دیدگاه تصمیم گیرنده های مهم هم ، در اینده امید وار بود .
5- بی شک این ساختار بیمار و این اوضاع نابسمان در وزارت آموزش و پرورش تنها حاصل مدیریت علی احمدی نیست و حتی اگر گزارش وزیر را تاکتیکی برای دفاع از خود و اغتشاش در نقشها هم به حساب بیاوریم ،بی تردید نقش وزیران قبلی در پنهان داشتن این مشکلات به مراتب بیشتر از هر کس دیگر میباشد. و شاید حقیقت گویی وفدا نکردن آن در برابر مصلحت از این پس مهم ترین خصلت کاندیدای وزارت آموزش و پرورش به شمار آید .
6- اگر امروز این وزیر هم مانند اسلاف خود بنا بر مصلحت سکوت میکرد تا این چند ماه هم به سر رسد ، کدام مرجع یا مسول مافوق وزیر وجود این همه مشکل و نابسامانی در اموزش و پرورش را با وجدان بیدار جامعه در میان می گذاشت ؟ براستی جایگاه مجلس و نمایندگان به ویژه 44 معلم مجلس نشین در این خصوص و ایفای نقش نظارتی کجاست و پاسخ انان برای جامعه فرنگیان چیست ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر