روزنامه روزگار شنبه ۲۷/۱/۱۳۹۰
رسول پاپایی
حکایت معلم شدن در ایران تاریخچه ای پر فراز ونشیب دارد و تا دلت بخواهد حذف واضافه وتفکیک و ادغام را شاهد بوده است . حکایتی که با تصویب قانون تاسیس دارالمعلمین مرکزی در سال 1279توسط مجلس شورای ملی و تصویب دوره تحصیلات فنی دارالمعلمین ابتدایی ولایات وایالت در مهر 1306توسط شورای عالی معارف ، تغییر دارالمعلمین به دانشسر ای عالی در سال 1312 و تولد دانشسرای عالی صنعتی در سال 43 با هدف تربیت دبیران فنی و شکل گیری سازمان تربیت معلم و تحقیقات تربیتی در سال 43 و ایجاد مراکز تربیت معلم در سال58 و شرکت در کنکور های بعد از انقلاب تنها بخشی از این تاریخچه ی پر وپیچ و خم معلم شدن است .
این روز ها هم دانشگاه ویژه فرهنگیان و تاسیس ان به عنوان اخرین شیوه و روش تربیت معلم محل اظهار نظر موافقان وموخالفان قرار گرفته است . دانشگاهی که اولین بار نامش در سوم اذر 87 از زبان علی احمدی وزیر وقت اموزش وپرورش شنیده شد و اخرین بار حاجی بابایی دی ماه 89 با شور وشعف از تاسیس وراه اندازی ان در مراکز استان سرارسر کشور سخن گفته است .
موافقان ایجاد دانشگاه فرهنگیان می گویند :
ارتقا جایگاه ومنزلت معلمی و دست اندرکاران نظام تعلیم وتربیت اقتضا می کند که یک مرکز علمی و دانشگاهی خاص برای معلم ها وفرهنگیان و علاقمندان به ورود به این حرفه تعریف شود تا کسانی که می خواهند وارد اموزش وپرورش شوند ازاین مسیر وارد ووبعداز طی اموزش های لازم به مدارس و کلاس های درس خارج شوند .
انها می گویند با وجود" دانشگاه فرهنگیان" شیوه های استخدام و اموزش معلمان به یک وحدت رویه وتجمیع منتهی می شود .موافقان می گویند: هر فارغ التحصیل فیزیک وشیمی و ریاضی وادبیات و...صلاحییت معلم شدن را ندارد و معلم باید در مراکز اختصاصی درس های تربیتی و روان شناسی را بخواند و شیوه های کلاس داری و تعامل با کودکان را فراگیرد و فوت وفن های معلمی را بصورت علمی و عملی یاد بگیرد . انها اعتقاد دارند رسیدن به این مهم تنها در صورت برخورداری اموزش وپرورش از یک مرکزعلمی ویژه حاصل می شوند .انها این مرکز را" دانشگاه فرهنگیان" نامیده اند .
در این میان مخالفان ایجاد دانشگاه فرهنگیان و تعدد مراکز اموزش عالی کم نیستند . مخالفان هم می گویند :
اولین ایراد این است وقتی که اموزش عالی و تحصیلات فراتر از دوره متوسطه به عهده وزارت علوم است این موازی کاری در تحصیلات عالی چه مفهومی دارد ؟ شیرزاد عبدالهی می گوید :این که اموزش وپرورش به نیروهای متخصص نیاز دارد حرف بجا وسخن درستی است اما این احساس نیاز بدون شک و تردید در سایر وزارتخانه ها و نهاد ها هم هست و چنانچه ضرورت داشتن نیرو های خاص مستلزم داشتن دانشگاه ویژه است بنابراین وزارت علوم را تعطیل کنیم و هر وزارتخانه ای برای خودش یک دانشگاه تاسیس نماید .!!
مخالفان می گویند : در حالی که طی سال های اخیر اموزش عالی در بخش دولتی وخصوصی در سرتاسر کشور گسترش پیدا کرده تاسیس دانشگاه فرهنگیان و افزودن باری بر پیکر نحیف این وازتخانه توجیه منطقی وعلمی ندارد .
به نظر می رسد ان چه که در این میان باید مورد توجه قرار بگیرد این است اموزش وپرورش بار ها از زبان وزیرانش از گستردگی و وتعدد کارکرد خود دررنج است و مدرسه داری به اندازه کافی برای این وزارتخانه دشواری ومشکل به همراه داشته است وچنانچه اموزش و پرورش در تلاش است تا معلمانی کارامد و متخصص به کلاس های درس بفرستد شایسته بود که نیاز های خودرا تعریف و در اختیار وزارت علوم می گذاشت تا از میان بهترین دانشگاه ها معلمان خودرا با فاکتور های مورد نظرش تربیت می کرد و خود بحث اموزش های ضمن خدمت و به روز کردن دانش معلمی را بصورت جدی دنبال می کرد و به رایزنی با مجلس و وزیر علوم برای اختصاص سهمیه های ویژه فرهنگیان در دوره های کارشناسی و دکتری می پرداخت .
این روز ها هم دانشگاه ویژه فرهنگیان و تاسیس ان به عنوان اخرین شیوه و روش تربیت معلم محل اظهار نظر موافقان وموخالفان قرار گرفته است . دانشگاهی که اولین بار نامش در سوم اذر 87 از زبان علی احمدی وزیر وقت اموزش وپرورش شنیده شد و اخرین بار حاجی بابایی دی ماه 89 با شور وشعف از تاسیس وراه اندازی ان در مراکز استان سرارسر کشور سخن گفته است .
موافقان ایجاد دانشگاه فرهنگیان می گویند :
ارتقا جایگاه ومنزلت معلمی و دست اندرکاران نظام تعلیم وتربیت اقتضا می کند که یک مرکز علمی و دانشگاهی خاص برای معلم ها وفرهنگیان و علاقمندان به ورود به این حرفه تعریف شود تا کسانی که می خواهند وارد اموزش وپرورش شوند ازاین مسیر وارد ووبعداز طی اموزش های لازم به مدارس و کلاس های درس خارج شوند .
انها می گویند با وجود" دانشگاه فرهنگیان" شیوه های استخدام و اموزش معلمان به یک وحدت رویه وتجمیع منتهی می شود .موافقان می گویند: هر فارغ التحصیل فیزیک وشیمی و ریاضی وادبیات و...صلاحییت معلم شدن را ندارد و معلم باید در مراکز اختصاصی درس های تربیتی و روان شناسی را بخواند و شیوه های کلاس داری و تعامل با کودکان را فراگیرد و فوت وفن های معلمی را بصورت علمی و عملی یاد بگیرد . انها اعتقاد دارند رسیدن به این مهم تنها در صورت برخورداری اموزش وپرورش از یک مرکزعلمی ویژه حاصل می شوند .انها این مرکز را" دانشگاه فرهنگیان" نامیده اند .
در این میان مخالفان ایجاد دانشگاه فرهنگیان و تعدد مراکز اموزش عالی کم نیستند . مخالفان هم می گویند :
اولین ایراد این است وقتی که اموزش عالی و تحصیلات فراتر از دوره متوسطه به عهده وزارت علوم است این موازی کاری در تحصیلات عالی چه مفهومی دارد ؟ شیرزاد عبدالهی می گوید :این که اموزش وپرورش به نیروهای متخصص نیاز دارد حرف بجا وسخن درستی است اما این احساس نیاز بدون شک و تردید در سایر وزارتخانه ها و نهاد ها هم هست و چنانچه ضرورت داشتن نیرو های خاص مستلزم داشتن دانشگاه ویژه است بنابراین وزارت علوم را تعطیل کنیم و هر وزارتخانه ای برای خودش یک دانشگاه تاسیس نماید .!!
مخالفان می گویند : در حالی که طی سال های اخیر اموزش عالی در بخش دولتی وخصوصی در سرتاسر کشور گسترش پیدا کرده تاسیس دانشگاه فرهنگیان و افزودن باری بر پیکر نحیف این وازتخانه توجیه منطقی وعلمی ندارد .
به نظر می رسد ان چه که در این میان باید مورد توجه قرار بگیرد این است اموزش وپرورش بار ها از زبان وزیرانش از گستردگی و وتعدد کارکرد خود دررنج است و مدرسه داری به اندازه کافی برای این وزارتخانه دشواری ومشکل به همراه داشته است وچنانچه اموزش و پرورش در تلاش است تا معلمانی کارامد و متخصص به کلاس های درس بفرستد شایسته بود که نیاز های خودرا تعریف و در اختیار وزارت علوم می گذاشت تا از میان بهترین دانشگاه ها معلمان خودرا با فاکتور های مورد نظرش تربیت می کرد و خود بحث اموزش های ضمن خدمت و به روز کردن دانش معلمی را بصورت جدی دنبال می کرد و به رایزنی با مجلس و وزیر علوم برای اختصاص سهمیه های ویژه فرهنگیان در دوره های کارشناسی و دکتری می پرداخت .
ربخ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر