رسول پاپایی روزنامه روزگار سه شنبه ۳۰فروردین۹۰
90 به نام جهاد اقتصادی معرفی شده است . به گفته دبیر کل شورای عالی آموزش وپرورش این موضوع در اولین روزدر دستور کار بزرگترین وزارتخانه دولت قرار گرفته است و اموزش وپرورش تلاش می کند تا با بهره گیری از این نامگذاری مهارت زندگی مقتصدانه و تفکر اقتصادی را به دانش اموز ان یاد بدهد . ضروری است اموزش وپرورش علاوه بر رویکرد اموزشی و فرهنگی در تعامل با دانش اموزان ، نگاهی بنیادین و جهادی در سامان دادن به وضعیت بیمار گونه اقتصادی این وزارتخانه داشته باشد . علی رغم همه ی این تاکیدات کلامی در باره اهمیت اموزش وپرورش به حوزه اقتصادی آن توجه جدی نشده است. بگونه ای که بحث اعتبارات و و بودجه در این وزارتخانه دغدغه اصلی بوده و کسری سنتی بودجه وزیران اموزش وپرورش را به نوبت قربانی خود کرده است .
در انتخاب وزیران آموزش وپرورش هیچگاه رویکرد اقتصادی و برنامه اقتصادی انان به هنگام اخذ رای مجلس مورد توجه قرار نگرفته است و می توان گفت: هیچ یک از وزیران اموزش وپرورش تا کنون برنامه ی اقتصادی مدون وقابل تحققی به نمایندگان مجلس و معلمان ارائه نکرده اند و اوج تلاش و جهاد اقتصادی شان در سنوات گذشته چانه زنی برای افزایش اعتبارات بوده است.
فارغ از میزان رقم و اعتبار بودجه ی اختصاص داده شده به اموزش و پرورش باید گفت 94درصد ان به حقوق پرسنلی ختصاص داده می شود و این به ان معناست که سهم منابع غیر پرسنلی در این وزاتخانه تنها 6درصد است واقعیت این است که سرمایه گذاری در اموزش وپرورش یک سرمایه گذاری اجتماعی است و منافع حاصل از ان متعلق به همه کشور و همه بخش های ان است . زمان بر بودن تحصیل منافع و نیازبه صبر و حوصله برای سرمایه گذاری دراموزش وپرورش موجب شده تا بخش خصوصی کمتر رغبت به سرمایه گذاری در نظام تعلیم وتربیت را داشته باشند و اموزش وپرورش همچنان به شدت نیازمند اعتبارات دولتی باقی بماند.
بدون تردید کارکرد اصلی نهاد اموزش و پرورش، تعلیم وتربیت است اما بخشی از وظا یف و کارهای این وزارتخانه قبل از ان که وظیفه اموزش وپرورش باشد ،در زمره وظایف ارگان ها ونهاد های دیگری است که بعضا از اعتبارات وبودجه های خوبی هم برخوردار هستند .
علی احمدی وزیر پیشین اموزش وپرورشدر دوره وزارتش به این مسئله پرداخته بود که :"رویکرد اموزش و پرورش" تعلیم وتریبت" است. اما در طول زمان بخشی از مسئولیت ها به دوش" اموزش وپرورش" گذاشته شده و از تعهد و نجابت مسئولان اموزش و پرورش سوء استفاده شده است و دستگاهای دیگر از بار مسئولیت های خود شانه خالی کرده اند . وی سپس به طرح این پرسشها می پردازد که : "چرا موضوع اموزش فنی حرفه ای ، مشکلات کودکان استثنایی ، پرداخت حقوق معلمان ، تشکیل مدارس شبانه روزی ، سروس ایاب ذهاب و...به عهده اموزش وپرورش باشد ؟...باید مسولیت های خانواده ها ، بخشداری ، شهرداری ها و...که در طول زمان به دوش اموزش وپرورش گذاشته شده به نهاد های دیگر واگذار شود و اموزش وپروش به" کارکرد اصلی" خود یعنی "تعلیم وتربیت" بپردازد نه این که به تدارک وپشتیبانی بپردازد" .
رویای هرنظام اموزشی، تربیت انسانی شایسته کارامد ،خلاق و مومن به ارزشها و تقدیم ان به جامعه است تا زمینه رشد وتوسعه همه جانبه کشوررا فراهم سازد . رسیدن به این هدف و برخوراری از توسعه پایدار و دست یافتن به اهداف نظام اموزشی تنها با اختصاص منابع کافی و مهیا ساختن زیر ساخت ها و مدیریت صحیح منابع مالی وانسانی امکان پذیر است امری که گفته می شود در کشور ما موجب هدر رفتن سرمایه های مالی زیاد و هدر رفتن سرمایه های انسانی می گردد .
رشد اقتصادی اموزش و پرورش می تواند تاثیر مستقیمی در کاهش ترک تحصیل ، مردودی ، بزهکاری های اجتماعی ، و افزایش رضایت شغلی معلمان و ارتقا جایگاه حرفه ای و منزلت اجتماعی معلمان داشته باشد.
نکته دیگر اینکه ارگان ها ونهاد هاو وزارت خانه های مختلف برنامه وایده هایشان را در اموزش و پرورش و مدارس و با کمک معلمان اجرا می کنند و هرسال شاهد نواختن زنگ های مختلف به پیشنهاد انان در مدارس هستیم پیشنهاد این است که اموزش وپرورش برای همه ی خدمات خارج از وظیفه از نهاد های پیشنهاد کننده هزینه ای دریافت یا ازانان خدمات متقا بل برای اموزش و پرورش ومعلمان و دانش اموزان را بخواهند .
ان چه واضح است لزوم پرهیز از برخورد شعاری با مقوله جهاد اقتصادی در اموزش و پروش است وبدون شک نامگذاری جهاد اقتصادی فرصت مناسبی است تا اموزش وپرورش تلاش کند نگاه دولت و مجلس را از مصرفی وهزینه بر بودن اموزش و پرورش در عمل به نهادی حاکمیتی و سود اور تغییر دهد واین باور را زنده کند که در جا معه ای که مردم از سواد و دانش بهرمند باشند توسعه پایدار در همه ابعاد اتفاق می افتد .
رشد اقتصادی اموزش و پرورش می تواند تاثیر مستقیمی در کاهش ترک تحصیل ، مردودی ، بزهکاری های اجتماعی ، و افزایش رضایت شغلی معلمان و ارتقا جایگاه حرفه ای و منزلت اجتماعی معلمان داشته باشد.
نکته دیگر اینکه ارگان ها ونهاد هاو وزارت خانه های مختلف برنامه وایده هایشان را در اموزش و پرورش و مدارس و با کمک معلمان اجرا می کنند و هرسال شاهد نواختن زنگ های مختلف به پیشنهاد انان در مدارس هستیم پیشنهاد این است که اموزش وپرورش برای همه ی خدمات خارج از وظیفه از نهاد های پیشنهاد کننده هزینه ای دریافت یا ازانان خدمات متقا بل برای اموزش و پرورش ومعلمان و دانش اموزان را بخواهند .
ان چه واضح است لزوم پرهیز از برخورد شعاری با مقوله جهاد اقتصادی در اموزش و پروش است وبدون شک نامگذاری جهاد اقتصادی فرصت مناسبی است تا اموزش وپرورش تلاش کند نگاه دولت و مجلس را از مصرفی وهزینه بر بودن اموزش و پرورش در عمل به نهادی حاکمیتی و سود اور تغییر دهد واین باور را زنده کند که در جا معه ای که مردم از سواد و دانش بهرمند باشند توسعه پایدار در همه ابعاد اتفاق می افتد .
دولت هم از وزیران و ارگان ها و نهاد های خود بخواهد وظایفی که در طول زمان به عهده اموزش وپرورش گذاشته اند به نهاد های مرتبط واگذار شود و با سبک بار کردن اموزش وپرورش جهت بهبود اقتصاد اموزش وپرورش مشارکت نمایند . اموزش و پرورش هم به تدوین وتهیه و عملیاتی کردن برنامه و ساز وکاری اقتصادی در این وزارتخانه بپردازد و جذابیت های سرمایه گزاری وفرصت های اقتصادی در این حوزه را شناسایی و معرفی کند و مباحث مربوط به چگونگی شکوفایی اقتصادی در اموزش وپرورش را در میان اندیشمندان و صاحب نظران و فرهنگیان مطرح نماید و فرصت های اقتصادی موجود در بستر مدارس را شناسایی و ازآنان به سود نظام تعلیم وتربیت بهره گیرند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر