چاپ شده در روزنامه اعتماد13 شهریور 88
در کارنامه سازمان یونسکو سال 1994 برای بیش از 55 میلیون معلم و آموزش و پرورش های جهان سال ویژ ه ای است . سالی که چهل و چهارمین اجلاس با هدف بالا بردن کیفیت آموزش و پرورش و ارتقا ء حرفه وکارمعلمی 5اکتبر را در تقویم های رنگارنگ دنیا از ان معلمها کرد و به نام روز جهانی معلم نامید . مناسبت و تاریخی که در تقویم ما 13 مهر را نشان می دهد و دکتر نجفی وزیر وقت آموزش و پرورش به نمایندگی از ایران به ان مهر تایید زد تا معلم های ایرانی هم در این روز فراملیتی وفرا منطقه ای بودن شغل معلمی را را حس کنند و جهانی بودن وهمزاد ی حرفه وشغلشان را به جهانیان یاد اورشوند . و انها هم همانند سایر معلمان در این روز فرصتی بیابند تا ذهنیت ،نگاه و حساسیت جامعه را به تلخی ها ، شیرینی ها و اهمییت معلمی واموزش و پرورش معطوف بدارند .و خاطر مسولان ، برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان را به اهتمام ، برنامه ریزی و سرمایه گذاری در مسیر رشد و تعالی آموزش و پرورش و ارتقا معلمی جلب نمایند . در این میان حضور روز 12 اردیبهشت و سالروز شهادت استاد مطهری و ثبت ان در تقویم به عنوان روز ملی معلم هم می رفت که نوید بخش این باشد که معلم ها و آموزش وپرورش ما از دو فرصت یکی در نیمه اول مهر و درا غازین روز های سال تحصیلی و به عنوان روز جهانی معلم و دیگری در اخرین ماههای سال تحصیلی وبه عنوان روز ملی معلم برای رسیدن به منظور فوق بر خور دار گشته اند .تصوری که دیری نپایید و 12 اردیبهشت روز ملی و بومی معلم ها ، تبدیل به یک مراسم بی روح و کلیشه ای و دولتی شده که شاخص ترین وجه ان تعریف و تمجید های لسانی و بردن معلمها تا اوج اسمانها و رها کردنش در غم اب و نان میباشد . ومناسبت جهانی روز معلم هم علی رغم در خواستهای فعالان صنفی جهت گرامیداشت ان ، با بی مهری و بی تفاوتی و فراموشی عمدی و یا سهوی وزیران اصلاح طلب و اصول گرا همرا شد ه و بر خلاف شور و حال کار گرها در روز جهانی کارگر ، روز جهانی معلم برای معلمان ایرانی همیشه با سردی و خاموشی همزاد بوده است . ان چنان که تو گویی که معلمی در ایران تافته ی جدا بافته ای از معلمان جهان بوده و هیچ احساس مشترکی با دیگر آموزگاران جهان نداشته و سهمی از هویت جهانی حرفه معلمی نداشته و البته هرگز وزیر آموزش وپرورشی از ایران هم در اجلاسی شرکت نکرده و امضایی در اعتبار دادن به روز جهانی معلم نزده است !!
وسالهاست که تقویم ورق می خورد و روز جهانی معلم در سردی و خاموشی می گذرد و معلم ها از خود می پرسند تفاوت معلم ها و کارگر ها و حتی کودک ها در گرامی داشت روزجهانی شان چیست ؟؟
آیا حضور 12 اردیبهشت به عنوان روز ملی معلم وبیم کم رنگ شدن این روز مانع توجه و گرامی داشت این روز و دریغ تبریک وزیر برای معلم هایش شده است ؟قطعن پاسخ منفی است زیرا فلسفه وجودی هردو تاریخ جلب نگاه و توجه جامعه به اهمییت شغل معلمی وانگیزه اصلی همراه کردن جامعه با اموزش و پرورش بهانه گرامی داشت ان است . آیا در پس پرده تصمیمات سازمانی مانند یو نسکو دستان پنهای شیاطین بزرگ و کوچک حضور دارد و بخصوص تصویب این روز در اجلاس 44 حاصل لابی امریکا وانگلیس بوده است ؟نگاهی به تاریخچه شکل گیری و ساختار و عملکرد های یو نسکودر این خصوص نشان می دهد دفاع از صلح و مبارزه با جنگ و جهل مبنای شکا گیری ان بعد از جنگ جهانی دوم بوده است و همیشه تفکرات و اندیشه های کشور های غیر متعهد و اندیشمندان و متفکران جهان سوم بر ان حاکم بوده است بگونه ای که امریکا در سال 1984 و انگلیس در سال 1985 مجبور به ترک ان شد ه اند و خوشبختانه روزی که علاوه بر وزیر اموزش و پرورش جمهوری اسلامی 70 وزیر و 27 معاون وزیر و 30 ناظر به نمایندگی از 130 کشور جهانی شدن روز معلم در 5 اکتبر را تصویب کردنند این دو کشور (امریکا و انگلیس) حضور نداشتنند . اما با این حال همچنان پرسش معلمان در وجود تفاوت برای گرامی داشت روز های جهانی بی پاسخ باقی مانده است .
نسکو با توجه به سرعت تحولات جهانی و فرایند جهانی شدن وبا درک صحیح از نقش انکار نا پذیر منابع انسانی در رشد وتعالی و نیک بختی ملل و اهمییت جایگاه معلم ها در تربیت وکشف منابع انسانی با جهانی کردن روز معلم به دنبال هویت بخشی به معلمان و اهتمام به نقش و کارکرد انان است . و گرامی داشت این روز در نزد ملل مختلف علاوه بر تعریف و تکجید های زبانی و رسانه ای موجب تغییر نگرش مدیریتی و میزان بودجه ریزی انها در اموزش و پرورش گردیده وبه عنوان نمونه در کانادا بعد از جهانی شدن روز معلم دولت مبلغ 10 میلیون دلار به برقراری کلاسهای اموزش و ارتقا سطح دانش و کار آمدی معلمان اختصاص داد که جاصل این توجه قرار گرفتن شغل معلمی در صدر مشاغل مطمئن و پر جاذبه و امن بوده است .جهانی شدن روزم معلم از منظر یو نسکو فرصتی است تا به دولتها و ملتها یاد اور شود که رسیدن جهان به امنیت و اسایش ورفاه اجتماعی و عدالت از مسیر آموزش و پرورش با کیفیت و معلمان کارامد می گذرد و راه خشکاندن ریشه های جنگ و خشونت ، در خشکیده شدن رویا و تصور ان در اذهان بشر و کاشتن بذر محبت و دیگر خواهی و صلح طلبی و دوستی به همنوع است . و توجه به اینکه در مسیر رسیدن به این مهم ، کسی تواناتر از معلمان و مربیان کار امد نمی باشد .رسیدن به ارمان صلح و دوستی و عدالت و امنیت جهانی است که یونسکو را قانع می سازد در یک روز تو جه جهانیان را به وزن و جایگاه معلم جلب نماید وهمه ی دولتهارا به بهبود شرایط و فراهم ساختن نیاز های متناسب با شان معلم وحرفه معلمی دعوت کند .واز انها بخواهد هرروز بیش از دیروز روحیه امید و اعتماد و امنیت را در معلمان خود تقویت کنند .امروز در میان دولتها و ملتهای مختلف روز جهانی معلم فرصتی است مناسب برای بهبود وضع اموزشی و وضعییت معلمی و ارتقا سطح دانایی جوامع و تحریک ذهن جامعه به مقوله تعلیم و تربیت و معطوف داشتن رسانه ها به طرح موانع و چالش های پیش روری حرفه معلمی و بهانه ای است برای اغاز آموزش و پرورش بر مبنای استاندارد های جهانی و تغییر نگاه حقیقی به سرمایه ای و با ارزش بودن کار معلم ها و نهراسیدن از سرمایه گزاری در این بخش و فراموش نکردن این جمله الفرد مارشال برنده جایزه نوبل اقتصادی که : اگر اموزش و پرورشی در حدود 100 سال تنها یک مخترع بپرورد هزینه صد سال اموزش و پرورش خود را جبران کرده است .ا ما در حالیکه روز جهانی معلم با شعارهایی چون : معلم ها افق های تازه می گشایند و...یکی پس از دیگری با خاموشی وسکوت و فراموشی عمدی یا سهوی تقویم را ورق می زنند . واقعیت تلخ این است که ، روز های معلم چه جهانی و چه ملی نتوانسته اند توجه دولت و جامعه را به چالش ها و مشکلات و گرفتاری و نابسامانی های حرفه و شغل معلمی در ایران ان گونه که باید وشاید معطوف بدارد . و در حالیکه اموزش وپرورش و حرفه معلمی در کشور های دور ونزدیک از وزن و شان و جایگاه خاص وشایسته و فراتر از سخن در نزد ملت و دولت ها بر خوردار گشته در کشور ما برای چندمین بار سال تحصیلی با غیبت وزیر و به تبع ان نبود برنامه وراهبرد و بلاتکلیفی اغاز شده والبته دشواری ها و تنگنا های معیشتی و در خطر افتادن منزلت اجتماعی معلم ها هم مو جب شده تا انها هم قبل از اینکه در اندیشه تدوین طرح درس های خلاقانه و کسب روشهای تدریس نوین و بهبود کیفیت تدریس و به روز رسانی دانش و افزایش مهارت های معلمی خودباشند ، در اندیشه نیفتادن در تله مازاد و بهرمندی از بازنشتگی قبل از موعد و حق التدریس و شغل دوم و گشودن گره ای از گر ه های زندگی روز مره باشند و شاید قبل از بی تو جهی و فراموشی وزیران اموزش وپرورش به روز جهانی معلم ، این تفاوت دغدغه ها و نگرانی ها و دل مشغولی های معلم ایرانی با دیگر همکارانش در جهان است که باعث شده تا روز جهانی معلم برای معلم ایرانی واژه ای مهجور و صفحه ای گم شده دراوراق تقویم باشد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر