یادم می اید که هر گاه نوشته ای را می خواندم که حس و حال معلمی ورنج ودرد معلمی را خوب و عریان بیان کرده بود و دنبال نام نویسنده اش می گشتم بی گمان شیرزاد عبدالهی را نشانم میداد .

شیرزاد رنج ودرد معلمی واسیب ها وفرصت های اموزش و پرورش را ساده و روان و دقیق می نوشت و همین مو جب شده بود که نه تنها من که بسیاری از معلمان خواننده او باشند . یادم می اید که در جمعی که چندنفر از مسولین سالهای دور ونزدیک اموزش و پرورش بودنند مدیر کلی می گفت :او با اینکه سمت اجرایی در اموزش و پرورش نداشته اماراه و چاه اموزش و پرورش را خوب می شناسد . حتی اختلاف نظر هایش با کانون معلمان و فعالین صنفی هم مو جب نشد که او از بیان دغدغه های معلمی دست بردارد و تشویق معلمان به نوشتن و گرفتن قلم از اعمال حسنه او بوده وهست . به امید حضور دوباره او و نوشته ها و وبلاگ دوست داشتنی اش