دایه دایه وقته جنگه

اسب ، موسیقی ، تفنگ ، دهل ، سرنا ، سادگی وصداقت که داشته باشی تازه میشوی لر .

 لر ها هم مثل کردها همزاد شادی و نای ونوا و رقص هستند .

 همزادی که تبلورش در رنگارنگی لباس دخترکان لر در دامنه های زاگرس روح هر ببینده ای را صیقل می دهد.
 زاگرس نشینان اما این روز ها ساز ودهل شان دیگر انها را به رقص شیرین لری و رها کردن دستمال های رنگین فرا نمی خواند . لر ها عزادارن ،د سرنا نوازن نای غم دارندو غمگنانه تر از هر وقت دیگری بر ساز ودهل می کوبند .
صدای زاگرس خاموش شده است و درست همانگونه که دایه دایه وقته جنگه اثری ماندگار شد ،سقایی خواننده اش هم ابدی شده است .
 چقدر برای اهالی زاگرس و دوستدران موسیقی نواحی ایران خبر تلخ است .
البرزنشینان روز پنج شنبه ۳۱تیر ساعت ۹ از محل تالار وحدت او را برای آرام گرفتن در سینه زاگرس تشییع می کنند .
لر ها ،زین وبرگ را بر اسب ها بسته اند تفنگ های برنو را اماده کرده ا ند از کمانچه های لری شوقی برای رقص دوپا وسه پا بر نمی خیزد.

تنها بانگی که بگوش می رس،د بانگ چمر سرنا نوازان ودهل نوازان است که محکم تر از همیشه می کوبند .
 تفنگ های برنو، سینه هایی داغ  ،چشمانی اشکبار ،انگشتانی به ماشه ، دخترکانی عزادار، ویک لرستان اندوه همه منتظرندتا او را تا اسمان بدرقه کنند..........و لب هایی که قرن ها بعد برای فرزند ی در دامنه ی زاگرس در سیاه چادری و یا خانه ای مدرن باز هم زمزمه می کنند :

دایه دایه وقته جنگه قطار که بالا سرم پرش د شنگه 

 
فرزند لر به اسمان نگاه می کند و به صداقت تنها صداست که می ماند لبخند می زند
....................................................... دوپا و سه پا : نام دو رقص لری است.
برنو : نام تفنگ غالب عشایر لر
چمر : موسیقی یا مارش عزا که لرها در سوگ بزرگان می نوازند