امروزه از نگاه تیز بین جامعه شناسان و کارشناسان حوزه علوم سیاسی معلمان نه تنها یک طبقه عزلت گزیده و در سکون تنیده نمی باشند بلکه یک جریان تغییر خواه تاثیر گذار به شمار می آیند .
اما این جریان تغییر خواه قدرتمند با دایره تاثیر گذار ی گسترده ، همچنان از طرف کانون های قدرت و تصمیم گیری جدی گرفته نمی شود . و تنها هر از چند گاهی آن هم در فصل چیدن رای ها این جریان موثر اجتماعی نه با نگاه که با زبان مورد لطف و مرحمت لسانی قرار گرفته تا سکوی پرتاب انان به کرسی های قرمز و سبز قدرت شود .
در واقع علی رغم عبور جامعه معلمی از دوره بی تفاوتی و رکود و خمودگی و بقول سیاسیون ( نجابت )و قدم گذاشتن در دوره تغییر خواهی و حساسیت به انچه که در اطرافشان می گذرد ، هنوز هم سیاسیون نگاه جدی و عمیق و محتوایی به این نها د تا ثیر گذار نداشته و سخن راندن از فرهنگ و آموزش و پرورش و معلم و تعلیم و تربیت و مسایل مرتبط با این حوزه برای انان صرفا کاربرد تبلیغاتی داشته و به عنوان یک ضرورت و راهبرد به حساب نمی اید و نگاه انها به آموزش و پرورش و معلمها و دانش آموزان صرفا یک نگاه تزئینی باقی مانده است . نگاهی به کلیت سخنرانیهای اخیر کاندیداهای ریاست جمهوری تا کنون ، دلیل نو وساده وبه روزی برای این مدعا است .
در این میان بر جامعه معلمی و به ویژه فعالان و قلم زنان این طبقه اجتماعی لازم است که علاوه بر پرداختن به طرح مسایل معیشتی ، رویکردی را در عرصه فعالیتهای اجتماعی و سیاسی درپیش گیرند تا با نقد وعدها و عملکردها در حوزه آموزش وپرورش و معلمی و طلب برنامه و راهبرد از انان ، نگاه تزیینی به معلم و آموزش وپرورش را به یک نگاه محتوایی و عمیق و ضروری تغییر دهند .
و با همفکری و هم اندیشی و بهره گیری از پتانسیل عظیم فکر و اندیشه این طبقه فرهیخته و حضور جدی در عرصه های اجتماعی و سیاسی مانند انتخابات ، به همه نشان دهند که مهم ترین مسیر رسیدن به صندلیهای سبز مجلس واصلی ترین سکوی پرتاب به کرسی ریاست جمهوری جامعه تاثیر گذار معلمی و آموزش و پرورش است .
آنگاه شاهد خواهند بود که نکاه تزینی به معلم وافراط در وعده و تفریط در عمل با او ، جایش را به یک نگاه عمیق و با برنامه و اجرایی و از نان شبشان واجب تر خواهد داد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر